Szkoła wkroczyła w drugie dziesięciolecie swojego istnienia. Z tej okazji decyzją dyrekcji zakładu odbyły się jubileuszowe uroczystości. Termin obchodów X - lecia szkoły ze względów organizacyjnych wyznaczono na koniec pażdziernika 1971. 29 pażdziernika w sali widowiskowej ZDK odbyła się uroczysta akademia z udziałem I sekretarza KP PZPR w Sanoku tow. Ignacego Bąka, całego kierownictwa społeczno - politycznego i administracyjnego SFA, zaproszonych gości - dyrektorów szkół ze Sanoka, oraz uczniów i absolwentów naszej szkoły, którzy nie tylko, że licznie przybyli na tę uroczystość, ale wspólnie z uczniami opracowali program artystyczny. W referacie głównym dyrektor szkoły inż. Mieczysław Majewski zapoznał zebrahych z historią szkoły z jej trudnościami i osiągnięciami. W ciągu 10 lat istnienia szkoły uczyło się w niej około 2100 uczniów, kwalifikacje zdobyło 1166 osób w tym: 344tokarzy, 241 ślusarzy, 286 spawaczy, 84 lakierników, 173 mechaników maszyn i urządzeń przemysłowych oraz 38 blacharzy. W okresie tym uczyło w szkole 72 nauczycieli przedmiotów teoretycznych i 35 instruktorów praktycznej nauki zawodu.

Życie szkoły w poszczególnych fazach jej rozwoju chociaż może nie zupełnie szczegółowo przedstawia niniejsza kronika. W roku Jubileuszu X - lecia szkoła mieściła się w budynku Technikum Mechanicznego.Dzięki dobrej atmosferze jaka panuje we wspólpracy Technikum z naszą szkołą udało się częściowo przejść na nauczanie w klasopracowniach przynajmniej w nauczaniu rysunku zawodowego, technologii, materiałoznawstwa i fizyki.Zajęcia w zespołach chóralnym, tanecznym, wokalnomuzycznym odbywają się w ZakładowymDomu Kultury.Niewielka biblioteka wraz z małą salą - czytelnią - mieściła się w starym budynku obok szkoły zwanym "Leśniczówką". Pomieszczenie to otrzymaliśmy dzięki współpracy z komendą hufca ZHP i daje ono cenne dla szkoły usługi. Warsztat szkolny znajdował się w odległości o 8 km zakładzie "Zasław". Jak z tego wynika szkoła swoją działalność z konieczności prowadziła w kilku pomieszczeniach znacznie odległych od siebie, co powodowało trudności w tej pracy.

W czasie okolicznościowego przemówienia dyrektor naczelny zakładu inż. Leszek Kawaczyński poinformował, że zakład ma zatwierdzony plan budowy budynku szkolnego wraz z warsztatami. Budynek ten zlokalizowano przy ul. Stróżowskiej, a budowę rozpocznie się we wrześniu 1972r.

W uznaniu zasług szkoły dla rozwoju Sanockiej Fabryki Autobusów uchwałą samorządu robotniczego szkoła otrzymała odznakę "Zasłużonemu dla Sanockiej Fabryki Autobusów"

Na zakończenie akademii z bogatym programem artystycznym wystąpiła młodzież szkoły oraz absolwenci, którzy z okazji tego święta licznie przybyli na uroczystość.

Z okazji jubileuszu zorganizowano wystawę dorobku szkoły w sali ZDK, którą odwiedziło wiele pracowników fabryki i ich rodzin. Dla upamiętnienia jubileuszu X - lecia szkoły wydano również okolicznościowe proporczyki. Uroczystości Jubileuszowe obchodzono bardzo uroczyście. Radiowęzeł zakładowy opracował audycję w czasie których informowano załogę o pracy szkoły i jej perspektywach. O tym wydarzeniu informowała również regionalna prasa "Nowiny rzeszowskie" w nr 304 / 7073 / z dnia 3. XI. 1971 zamieściły następującą notatkę.

Zajęcia wroku szkolnym 1971 / 72 rozpoczęliśmy konferencją plenarnąrady pedagogicznej. Wczasie wakacji w dalszym ciągu uzupełniano kadrę nauczycielską. Do pracy w szkole przyjęto mgr Roberta Mączkę - nauczyciela języka polskiego; kol. Jana Bycia nauczyciela przedmiotów zawodowych, oraz kol. Marię Kuczerę - do prowadzenia biblioteki i świetlicy, którą zamierzano uruchomić w br. Naukę w szkole rozpoczęło 20 oddziałów, w których naukę pobierało 688 uczniów, w tym 163 dziewczynek. Stan szkoły przedstawiał się następująco:

Nuczanie w szkole powierzono:

inż. Mieczysław Majewski - materiałoznawstwo
Stanisław Młynarczyk - matematyka
Zdzisław Bobko - matematyka
Tadeusz Kenar - rysunek zawodowy
Jerzy Lubas - technologia zawodowa
Jan Być - technologia zawodowa
mgr Robert Mączka - język polski
mgr Barbara Kenar - język polski
Irena Nahurska - język rosyjski
Danuta Sawczak - język rosyjski
Zbigniew Słuszkiewicz - wychowanie fizyczne
Jadwiga Mogilany - fizyka
mgr Maria Majda - organizacja produkcji
Maria Kuczera - świetlica i biblioteka
inż. Gustaw Magusiak - technologia zawodowa
Jan Staniszewski - maszynoznawstwo

Z Fabryki Autobusów i Zakładów Przemysłu Gumowego uczyli jako nauczyciele dochodzący:

mgr inż. Stanisław Dydek - maszynoznawstwo
inż. Mieczysław Czerwiński - fizyka
inż. Bronisław Tasz - elektrotechnika
inż Bronisław Morosko - technologia - rysunek
inż. Roman Majewski - BHP
mgr inż. Jerzy Solon - technologia
inż. Leopold Mielecki - technologia
inż. Stefan Grzela - podstawy techniki

W warsztacie szkolnym uzupełniono kadrę o dwóch instruktorów. Do pracy przyszli kol. Jajko Tadeusz na obróbkę mechaniczną oraz kol. Jan Orlik równierz jako instruktor na wydziale tokarzy. Odszedł z pracy w warsztacie kol. mgr Jerzy Bulzak. Opracowane na początku roku plany pracy dydaktyczno - wychowawczej zakładały dalszą poprawę w zakresie wyposażenia szkoły w pomoce do realizacji programów nauczania. Zrealizowano plan w 80% w sensie zakupu i wykonawstwa natomiast w dalszym ciągu nie w zupełności wykorzystano go w codziennej pracy na lekcji. Składało się na to wiele czynników, takich jak brak pomieszczeń, oraz choroba 5 nauczycieli trwającz ponad 3 m -ce. W tym zakresie był to najbardziej pechowy rok w szkole. Materiał przewidziany programem nauczania zarówno z przedmiotów ogólnokształcących jak i zawodowych został zrealizowany we wszystkich klasach w stopniu dostatecznym. Stopień pgłębiania i utrwalenia treści programowych jest dość zróżnicowany tak w zakresie przedmiotów jak i poszczególnych klas.

W dużym stopniu korzystano na lekcjach ze środków audiowizualnych. Zakupiono 3 magnetofony, 2 adaptery, oraz płytotekę do języka polskiego. Wyświetlono bardzo dużo filmów szczególnie w nauczaniu przedmiotów zawodowych. Większość uczących dążyła do wytwarzania na lekcjach sytuacji problemowych, zmuszających ucznia do zajęcia samodzielnego stanowiska, aktywizujących kolektyw klasowy i wzbudzających zainteresowanie pracą oraz wpływających na zmianę metody pracy lekcyjnej z podającej na poszukującą. Uczący dokonywali stałej kontroli postępów ucznia w celu dodatkowego ustalenia zasobów jego wiedzy zakresu umiejętności oraz luk i braków. W bieżącym roku szkolnym szczególną troską otoczono wychowanie obywatelskie i zajęcia z wychowania obywatelskiego, przestrzegano pilnie aby nauczanie tych przedmiotów nie było dodatkowym balastem wiedzy obciążającym pamięć ucznia, lecz aby stwarzało okazję do refleksji i twórczej dyskusji na tematy aktualnego życia społecznego, sprzyjającą swobodnym i szczerym wypowiedziom wychowanków. Tu właśnie wypowiedziano walkę wszelkiemu formalizowaniu i werbolizmowi. W mirę możliwości urządzano wycieczki do zakładów pracy, organizowano spotkania, przeprowadzano wywiady środowiskowe, pogadanki i dyskusje.

Trudnością w realizowaniu bieżącego materiału nauczania w klasach pierwszych był często niedostateczny stopień opanowania materiału z zakresu szkoły podstawowej. W klasach tych występowały też duże różnice, w zasobie wiedzy poszczególnych uczniów jak też w ich rozwoju umysłowym. Taki stan rzaczy wymagał od uczących wiele czasu na wyrównaniu poziomu w klasach oraz stałej indywidualnej pracy z uczniami mającymi rażące braki. Dużym niedociągnięciem uczniów wszystkich klas jest zbyt słabe zainteresowanie czytelnictwem prasy i beletrystyki. Tłumaczy się to w pewnej mierze obiektywnymi trudnościami, gdyż około 80% uczniów dojezdża z okolicznych wiosek co zabiera dużo czasu. Te same przyczyny nie pozwalały w szerszym zakresie na stosowanie zajęć pozalekcyjnych, które wzmogłyby wychowawcze oddziaływanie nauczyciela i spotęgowały zainteresowanie ucznia wybraną przez niego problematyką.

Ogólnie raz jeszcze trzeba stwierdzić bardzo duży wysiłek wszystkich pracowników szkoły w kierunku poprawy warunków pracy nauczyciela. Szkoła wzbogaciła się o bardzo dużą ilość pomocy naukowych, zakupiono między innymi twardościomierze brinella, rockwela, szkło labolatoryjne do materiałoznawstwa. wykonano szereg przekroi obrabiarek, modeli sprzęgła, hamulca, wału cardana, przyrządów do badania przewodności elektrycznej, elektrolitów i in. Na razie w większości pomoce te zmagazynowano w w świetlicy, której przeznaczenie w następnym roku nie będzie zgodne z celem. Zamiana świetlicy na magazyn pomocy jest konieczna dlatego, że wgrudniu 1973 roku planowane jest oddanie do użytku nowego budynku szkolnego i gromadzenie wyposażenia szkoły jest zrozumiałe. W szkole nadal bardzo prężnie pracowały organizacje ideowo - wychowawcze. Szkolna organizacja ZNS liczyła 400 członków w 20 kołach klasowych. Młodzież brała udział w olimpiadzie wiedzy o Polsce i świecie współczesnym.

Drużyna naszej szkoły zajęła w eliminacjach wojewódzkich V miejsce. Na wniosek dyrekcji szkoły komitet rodzicielski ufundował nagrody rzeczowe dla zwycięskiej drużyny w postaci aparatów fotograficznych marki "Smiena". Organizacja ZMS była organizatorem / wspólnie z działem socjalnym SFA / obozu letniego w lipcu 1971 w Gdyni dla 35 uczniów oraz zimowiska w komańczy w dniach od 28.12 do 06.01.1972 dla 30 uczniów. Inicjowała szereg prac społecznych dla środowiska m in. pomalowano i ponumerowano stoły uczniowskie 150 godzin, przepracowano 1000 godzin przy malowaniu ogrodzenia zakładu 200 godzin przy uporządkowaniu kortów, 1500 godzin przy wykonaniu ogrodzenia parkingu zakładowego. Wszystkie te prace były wykonywane w czasie wolnym od zajęć i nauki. Bardzo aktywnie działało szkolne koło PTTK. Dyrekcja zakładu zakupiła potrzebny sprzęt turystyczny co zachęciło bardziej młodzież do uprawiania turystyki.
Zorganizowano następujące imprezy

Młodzieżowy zlot po ziemi sanockiejRajd wlterowski do Jabłonek
Młodzieżowy rajd wiosenny
Rajd szlakami bohaterów Imprezy te cieszyły się dużą popularnością.

Kolejne sukcesy należ zanotować na polu sportowyn.

Młodzież naszej szkoły uczestniczyła w wielu turniejach sportowych organizowanych przez ZO ZZMet, ZP ZMS, w Sanoku oraz SZS. Dobre rezultaty osiągnęła młodzież w lekkiej atletyce szczególnie w biegach na 800 m; 1500 m, łącznie zdobyto 16 dyplomów, w tym 7 I miejsc. Biorąc pod uwagę to, że treningi mogą odbywać się tylko w warunkach dobrej pogody / brak sali gimnastycznej / osiągnięcia te należy zaliczyć do ogromnego sukcesu. Ogólnie rok szkolny 1971 / 72 należy ocenić jako rok dobrej pracy szkoły. Szkołe opuściło 210 absolwentów, w tym tokarzy 79; ślusarzy narzędziowych 28; mechaników maszyn i urządzen przemysłowych 46 oraz 57 spawaczy. Wszystkich absolwentów zatrudnił zakład. Sprawność szkoły wynosiła 86,6%, średnia frekfencja wynosiła 93,8. W wyniku rocznej klasyfikacji nie promowano do klasy następnej 10 uczniów, zaś poprawkę z jednego przedmiotu otrzymało 22 uczniów. Wczerwcu dokonano naboru uczniów do 7 klas pierwszych. Przyjęto 245 uczniów, przyczym podania o przyjęcie złożyło 337 kandydatów.

Zajęcia warsztatowe odbywały się w przystosowanym pomieszczeniu o powierzchni około 950 m² w hali nr2 w Zasławiu organizacja pracy w warsztacie przebiegała w analogiczny sposób jak w roku 1970 / 71, ponieważ powierzchnia ani wyposażenie warsztatu nie uległo zmianie. Pogorszył się stan tym, że odległość szkoły od warsztatu wynosi około 8 km co utrudnia utrzymanie kontaktu. W lipcu 30 osobowa grupa naszych wychowanków wyjedzie na obóz w Helu. W październiku Sanockie Przedsiębiorstwo Budowlane rozpocznie budowę szkoły i hali warsztatowej. Nadzieje na rychłą poprawę warunków pracy stają się coraz bardziej realne.