Inauguracja nowego roku szkolnego odbyła się 1 września w Zakładowym Domu Kutury. Sytuacja pomieszczeniowa szkoły nie uległa żadnej poprawie. Nauka w szkole odbywała się po południu. Warsztaty nadal mieszczą się na antresoli nad wydziałem narzędziowni. Naukę rozpoczęło 692 uczniów w 20 oddziałach. W czasie naboru do klas pierwszych przyjęto do 6 oddziałów 240 uczniów, zaś 42 uczniom zaproponowano naukę w oddziale, który rozpocznie naukę od 1 lutego. Propozycje te młodzież przyjmuje niechętnie. Dwutakt nie ma popularności. Od 1 września powołano zastępcę dyrektora do spraw pedagogicznych. Został nim kol. Stanisław Młynarczyk - nauczyciel matematyki. Z pośród wielu propozycji pomieszczeń na warsztat szkolny ostatecznie zatwierdzono w zakładzie adaptację wiaty magazynowej obok magazynu farb ilakirów poza obrębem zakładu nad Sanem, za torami kolejowymi. Pomieszczenie to po adaptacji będzie miało około 1000 m2 powierzchni. W pomieszczeniu tym zostaną wydzielone: powierzchnia na magazyn, pokój śniadań, szatnie, umywalnia i biuro warsztatowe. Przeróbka hali została zaplanowana przy wydatnej pomocy młodzieży. We własnym zakresie mamy wykonać ramy okienne, drzwi, okucia, Oraz część prac przy wykopach, składowaniu materiałów itp. Młodzież chętnie zadeklarowała swoją siłę i zapał.
W ciągu roku przepracowaliśmy łącznie ponad 50 000 godzin. W ramach tych prac wykonaliśmy m. in. ogrodzenie łącznie z fundamentem, niwelacje terenu, zasadzenie róż i wykonanie dróg dojazdowych itp. W końcową fazę weszły również plany rozbudowy zakładu w ramach tzw. III etapu rozbudowy. Plany te przewidują dalszą rozbudowę hal produkcyjnych, oraz zaplecze socjalne w tym również budowę szkoły o 15 izbach oraz hali warsztatowej o powierzchni ok. 1400 m2. Obydwa budynki mają stanąć przy ul. Stróżowskiej obok budynku Technikum Mechanicznego w sąsiedztwie stadionu KS "STAL".
Ożywiły się nadzieje na rychłe poprawienie warunków pracy i nauki tej liczebnie największej szkoły w Sanoku. Na pierwszym posiedzeniu rady pedagogicznej w sierpniu 1969r. omówiono plan pracy rady pedagogicznej oraz przydzielono zadania i wychowawstwa uczącym. Wychowawcami klas byli:
Nauczanie poszczególnych przedmiotów powierzono:
- inż. Mieczysław Majewski - materiałoznawstwo
- Stanisław Młynarczyk - matematyka
- Zdzisław Bobko - matematyka
- Tadeusz Kenar - rysunek zawodowy
- Jerzy Lubas - technologia
- Jadwiga Mogilany - fizyka
- Irena Nahurska - język rosyjski
- Zbigniew Słuszkiewicz - wychowanie fizyczne
- mgr Barbara Żerlak - język polski
- Danuta Sawczak - język rosyjski
- mgr Maria Majda - organizacja produkcji
Dochodzących z innych szkół i zakładów:
- Michał Strzałka - materiałoznawstwo
- inż. Gustaw Magusiak - technologia
- inż. Mieczysław Czerwiński - elektrotechnika
- inż. Bronisław Tasz - elektrotechnika
- inż. Wiesław Nahurski - organizacja produkcji
- Julia Prokopowa - język polski
- Stanisław Prokop - wychowanie obywatelskie
- mgr Maria Bruna - język polski
- Roman Majewski - BHP
- mgr inż. Stanisław Dydek - maszynoznawstwo
- inż. Leopold Mielecki - technologia
- mgr inż. Mieczysław Mielecki - technologia
- inż. Kazimierz Futyma - technologia
- inż. Stefan Grzela - technologia
- mgr Jerzy Bulzak - wychowanie fizyczne
- inż. Bronisław Morosko - technologia
Praktyczną nauką kierował inż. Gustaw Magusiak, a nauczanie przydzielono:
- Jan Staniszewski - tokarstwo
- Mieczysław Pendiuk - ślusarstwo
- Bolesław Czapor - ślusarstwo narzędziowe
- Kazimierz Kiczorowski - spawalnictwo
- Wincenty Rysz - spawalnictwo
- Bronisław Cięzak- ślusarstwo
- Stanisław Birek - tokarstwo
- Jan Być - tokarstwo
- Antoni Bryndza - ślusarstwo
- Marian Drwięga - tokarstwo
- Zdzisław Dobroć - tokarstwo
- Stanisław Maź - ślusarstwo
- Jan Sternik - ślusarstwo
- Marian Winiarczyk - ślusarstwo narzędziowe
- Bronisław Stepek - tokarstwo
- Wiesław Witeszczak - ślusarstwo
- Zbigniew Kaczorowski - tokarstwo
- Tadeusz Siuta - blacharstwo
- Staniaław Robel - ślusarstwo
- Adam Jurczyszyn - ślusarstwo
Jak dotąd istnieje dosyć duża płynność kadry instruktorów praktycznej nauki zawodu. W minionym roku szkolnym odeszło 3 osoby a doszło 4 nowe. Nie sprzyja to dobrej nauce. Przyczyny tego ruchu służbowego są niezależne od dyrekcji szkoły, ani kierownictwa zakładu.
Poważne osiągnięcia w pracy wychowawczej z młodzieżą w minionym roku szkolnym mają organizacje młodzieżowe. Zgodnie z planem działania tych organizacji starano się wypełniać czas wolny od nauki, pomagano w nauce potrzebującym, a nawet jeśli zachodziła potrzeba oddawano własną krew dla ratowania zdrowia kolegi. Młodzież czynnie włączyła się nie tylko do budowy hali warsztatowej, o czym wspomniano na początku, ale również wykonywała szereg prac dla miasta np: przy budowie sztucznego lodowiska. przebudowie nawierzchni rynku w Sanoku itp.
Bardzo aktywnie pracuje drużyna ZHP w szkole przyzakładowej. W miesiącu lipcu 1969 harcerze naszej szkoŁy zorganizowali opbóz wypoczynkowy w Kołonicach koło Baligrodu. Komendantem obozu był, kol. Jerzy Lubas, zaś opiekunami kol. mgr Żerlak, kol. Kenar i kol. Bobko. W czasie pobytu na obozie młodzież pomagała w pilnych pracach polowych w miejscowym PGR - e. Istniejące przy szkole koło PTTK urządzało szereg ciekawych wycieczek turystyczno - krajoznawczych połączonych ze zwiedzaniem ciekawych zabytków.
Poza wycieczkami o charakterze turystyczno - krajoznawczym, zorganizowano szereg wycieczek naukowych do zakładów pracy m. in. do kombinatu Nowa Huta: Warszawa FSO ZM "Ursus". W czasie rajdów sobotnio - niedzielnych, a te należą już do tradycji - członkowie kółka fotograficznego pod kierunkiem kol. T. Kenara wykonywali szereg ciekawych zdjęć.
Bardzo dobrze pracowały młodzieżowe zespoły w ZDK. Na eliminacjach wojewódzkich został wyróżniony, zepół ten występował z okazji różnych uroczystości szkolnych i państwowych. Występy te cieszyły się ogromnym uznaniem publiczności Sanoka i okolic.
Z nastaniem późnej jesieni oddane zostało po latach społecznego trudu mieszkańców Sanoka - Sztuczne Lodowisko - pierwsze w województwie rzeszowskim. Nie mały wkład w dziele jego budowy mają uczniowie naszej szkoły. Rozpoczęły się pierwsze próby organizowania drużyn hokejowych. W tej pionierskiej pracy nie zabrakło i młodych metalowców SFA - drużyna szkolna staczała dzielne "boje" o palmę pierwszeństwa wśród rówieśników. Kilku z nich w drodze eliminacji przeszło do drużyny KS "Stal". Jak każdy początek zawsze trudny. Brakowało ubiorów, kijów hokejowych, ale było dużo chęci i młodzieńczego zapału.
Już kilkakrotnie wspomnino w tej kronice o bardzo dużym zainteresowaniu życiem szkoły całego kierownictwa zakładu. Należy stwierdzić absolutnie, że bez czynnej pomocy dyrektora naczelnego zakładu ob. inż. Leszka Kawaczyńskiego, sekretarza KZ tow. Mieczysława Golenia, przew. rady zakładowej tow. Andzrzeja Gielara oraz innych nie wymienionych ludzi - działalność szkoły nie byłaby taka jak jest. Dyrekcja szkoły otrzymuje karzdą pomoc zakładu. Ten niesłychanie przyjazny stosunek do szkoły, zrozumienie ze strony zakładu oraz wyrazy uznania pomagają wszystkim przezwyciężać trudności z jakimi dotąd boryka się szkoła.
W minionym roku szkolnym opuściło szkołę 234 absolwentów, w tym 72 dziewczynki. Przekazaliśmy do zakładu: 106 tokarzy: 56 spawaczy: 72 mechaników maszyn. Sprawność szkoły w porównaniu z rokiem ubiegłym nieco wzrosła / o 1% / i wynosiła 90,2. 1 lutego dokonaliśmy naboru do jednego oddziału i poraz pierwszy rozpoczęliśmy naukę systemem dwukrotnego naboru do szkoły / czerwiec i luty /. Na podstawie półrocznej obserwacji trzeba stwierdzić, że element jaki trafił do tego oddziału jest nie najlepszy, młodzież ta sprawia trochę trudności wychowawczych. Uroczyste przekazanie absolwentów dyrekcji zakładu odbyło się w ZDK - poczym komitet rodzicielski zorganizował zabawę dla absolwentów.
W czasie wakacji czeka nas przeprowadzka do nowo wybudowanych warsztatów. Część młodzieży / 30 osób / wyjedzie na obóz letni do ośrodka wypoczynkowego stoczni Szczecińskiej w Dziwnówku. W czasie wakacji zapadną również ostateczne decyzje co do budowy szkoły i warsztatów.